NASZE EMOCJE

Siódme spotkanie to rozmowa o emocjach. Zaczęliśmy od nazwania i zapisania wszystkich emocji jakie znamy – miłość, złość, radość, smutek, zadowolenie, strach, zniechęcenie, odraza, zazdrość, euforia, szczęście, itp.

Następnie pani czytała nam różne historie dzieci, a my wczuwaliśmy się w ich role i zaznaczaliśmy na naszych zegarach emocji jakie uczucia pojawiały się w nas. I byliśmy zaskoczeni, że w takiej samej sytuacji zaznaczaliśmy różne emocje, albo chcieliśmy wskazać dwie emocje naraz. Ale pani wytłumaczyła nam, że jest to naturalne, bo każdy z nas jest inny i może inaczej odbierać i przeżywać daną sytuację i ma do tego prawo.

Przy kolejnym ćwiczeniu zastanawialiśmy się w czym pomaga nam złość, strach i smutek. I tu też się zdziwiliśmy, że takie emocje mogą pomagać, bo akurat te uczucia nie są dla nas zbyt przyjemne. Ale w trakcie pracy okazało się, że wszystkie emocje są nam potrzebne i pomagają nam w życiu.

Na zakończenie pokazywaliśmy wszystkie emocje, które wypisaliśmy na początku zajęć – to ćwiczenie bardzo nam się podobało.

Maja, Amelia i Milenka

INTERNETOWE ZNAJOMOŚCI

Czy jesteśmy anonimowi w internecie? Czy zawsze wiemy z kim rozmawiamy w sieci? Co myśli i czuje osoba, która do nas pisze?

Na te i podobne pytania próbowaliśmy sobie odpowiedzieć podczas szóstego spotkania. Na przykładzie ćwiczenia z wiadomościami wrzucanymi do pudełka przekonaliśmy się, że nie zawsze jesteśmy w stanie rozpoznać z kim rozmawiamy komunikując się za pośrednictwem internetu i mediów elektronicznych.

Następnie pracowaliśmy w grupach zielonych i czerwonych.

ZIELONI – odpowiadali na pytanie w jaki sposób internet pomaga w poznawaniu ludzi i utrzymywaniu z nimi kontaktu. Oto ich pomysły:
- dzięki internetowi możemy poznawać ludzi z całego świata
- możemy komunikować się z bliskimi przebywającymi daleko
- możemy bardzo szybko wymieniać informacje
- internet jest oknem na świat dla ludzi niepełnosprawnych

CZERWONI – szukali odpowiedzi na pytanie dlaczego należy być ostrożnym poznając kogoś w sieci. Oto co wypracowali:
- nie mamy pewności kto jest po drugiej stronie, czy jest tym za kogo się podaje
- nie wiemy czy wiadomości, które odbieramy są prawdziwe
- nie wiemy co może stać się w sieci z naszymi wiadomościami
- nie wiemy co czuje i jak zachowuje się osoba, która do nas pisze
- nie wiemy jakie może mieć zamiary nieznajomy z internetu

Bardzo podobała nam się zabawa w różne formy pożegnania – świetnie się bawiliśmy!! 

                                                                 

                                                                                                         Jula i Piotr

ROZMOWY W CYBERŚWIECIE

W trakcie naszego piątego spotkania rozmawialiśmy o sposobach komunikowania się z innymi przez internet. Dowiedzieliśmy się, że język szakala to język przemocy, a język żyrafy to język porozumienia. Każdy z nas losował zdania i oceniał jakim językiem posługuje się osoba używająca takich słów. Szybko zrozumieliśmy na czym polega różnica między tymi komunikatami.

Język szakala to:

·      -   Krytykowanie i ocenianie innych, sprawianie im przykrości;

·       -  Stawianie żądań i oczekiwanie, że inni będą je spełniać bez względu na to jak się czują, czego potrzebują;

·      -  Narzucanie swojego zdania, nie patrząc, że ktoś może chcieć czegoś innego;

·       -  Obrażanie innych;

Język żyrafy to:

·     -    Mówienie o własnych uczuciach i o tym czego potrzebujemy;

·    -     Słuchanie innych i próba zrozumienia ich potrzeb;

·    -     Odnoszenie się do innych z szacunkiem, nawet jeśli mamy inne zdanie;

·     -    Mówienie o tym co widzimy bez osądzania i oceniania;

Teraz już wiemy w jaki sposób używać komunikatu „JA”, jak mówić lub pisać o swoich odczuciach
i spostrzeżeniach – ćwiczyliśmy to rzucając do siebie marchewkę Marysię.

A TY JAKIM JĘZYKIEM SIĘ POSŁUGUJESZ?

                                                                                                         Amelia i Milena